چالش‌های پیش روی کاربران ویلچر
ایران بهکار
بررسی چالش‌هایی که کاربران ویلچر با آن رو به رو هستند
بطور طبیعی استفاده کنندگان از ویلچر مشکلات و موانعی در موارد مختلف دارند. در این مقاله به آنها اشاره خواهیم کرد.
موانع مالی
حدود 80 درصد از افراد دارای معلولیت در جهان در کشورهای کم درآمد و کم توسعه زندگی می‌کنند. اکثریت آنها فقیر هستند و به خدمات اولیه از جمله امکانات توانبخشی ، بهداشتی و پزشکی دسترسی ندارند. سازمان بین المللی کار گزارش می‌دهد که نرخ بیکاری افراد دارای معلولیت در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به حدود 80 درصد یا بیشتر می‌رسد. بودجه دولتی برای تهیه ویلچر به ندرت در دسترس است و در نظر گرفته می شود و اکثر کاربران قادر به پرداخت هزینه ویلچر خود نیستند.
موانع فیزیکی
اکثر استفاده کنندگان از ویلچر فقیر و کم در آمد و در محیطی غیرقابل دسترس هستند. آنها همچنین در جاهایی زندگی می‌کنند که سیستم‌های جاده‌ای ضعیف هستند و کمبود پیاده‌رو وجود دارد. در بسیاری از زمینه ها، دسترسی به ساختمان های عمومی و خصوصی با ویلچر دشوار است. این موانع فیزیکی الزامات بیشتری را برای استحکام و دوام ویلچرها ایجاد می‌کند. آنها همچنین نیاز دارند که کاربران اگر می‌خواهند تحرک داشته باشند، مهارت بالایی نیز باید داشته باشند.
دسترسی به خدمات
در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، تنها 3 درصد از افراد دارای معلولیت که نیاز به خدمات توانبخشی دارند، به آنها دسترسی دارند. بر اساس گزارش گزارشگر ویژه سازمان ملل، 62 کشور هیچ خدمات توانبخشی ملی برای افراد دارای معلولیت ندارند. این بدان معنی است که بسیاری از کاربران ویلچر در معرض خطر ابتلا به عوارض ثانویه و مرگ زودرس هستند که با خدمات توانبخشی مناسب می‌توان از آنها جلوگیری کرد.
آموزش و اطلاع رسانی
بسیاری از کاربران در دسترسی به اطلاعات مربوطه، مانند وضعیت سلامتی خود، پیشگیری از عوارض ثانویه، خدمات توانبخشی موجود و انواع ویلچرهای موجود، مشکل دارند. برای بسیاری، خدمات ویلچر ممکن است اولین دسترسی آنها به هر نوع خدمات توانبخشی باشد. این امر بر اهمیت آموزش کاربران تاکید بیشتری دارد.
انتخاب شخصی
به ندرت به کاربران این فرصت داده می‌شود که مناسب ترین ویلچر را انتخاب کنند. اغلب تنها یک نوع ویلچر موجود است (و اغلب فقط در یک یا دو اندازه)، که ممکن است برای نیازهای فیزیکی کاربر مناسب نباشد، یا از نظر سبک زندگی، خانه یا محیط کار کاربر، کاربردی نباشد. طبق کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت، «کشورهای عضو باید اقدامات مؤثری را برای تضمین تحرک شخصی با حداکثر استقلال ممکن برای افراد دارای معلولیت از طریق تسهیل تحرک شخصی افراد دارای معلولیت به روش و در زمان مناسب، با انتخاب کاربران و با هزینه مقرون به صرفه» انجام دهند.
انگ
جهل و انگ جامعه و دولت در رابطه با افراد دارای معلولیت و استفاده از صندلی چرخدار از جمله درک ضعیف از اصول ویلچر باکیفیت و کاهش حقوق کاربران برای دسترسی به محیط یا جامعه خود است که شامل موارد زیر می‌شود:
• طراحی های ضعیف جاده که نیازهای افراد دارای ویلچر را در نظر نمی‌گیرد
• رانندگانی که به نیازهای جاده ای کاربران ویلچر حساس نیستند
• ساختمان های غیر قابل دسترس
• فقدان ارائه دهندگان خدمات ماهر در دسترس برای نگهداری ویلچر
• حمل و نقل عمومی غیرقابل دسترس و پرهزینه با فضای محدود برای استفاده کنندگان از ویلچر
مطالب مرتبط
سیر تحول ویلچر در آمریکا
تاریخچه ویلچر در آمریکا تاریخچه ویلچر در آمریکا با تاریخچه وسیع تر ناتوانی و دسترسی
دیدگاهتان را بنویسید