نقش ویلچر در توانبخشی متناسب با نیازهای فیزیکی

معرفی ویلچر

ویلچر یکی از متداول‌ترین وسایل توانبخشی برای ارتقای تحرک و افزایش کیفیت زندگی برای افرادی است که در راه رفتن و حرکت مشکل دارند (به عنوان مثال فردی که دچار آسیب نخاعی است که منجر به چهار پلژی یا پاراپلژی، دیستروفی عضلانی و غیره می‌شود).

تحرک ویلچر فرصت‌هایی را برای استفاده کنندگان از ویلچر برای مطالعه، کار، شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و دسترسی به خدماتی مانند مراقبت‌های بهداشتی باز می‌کند. ویلچر مناسب علاوه بر ایجاد تحرک ، با کمک به کاهش مشکلات رایج مانند زخم بستر، بدفرم شدن بدن و عضلات ، بهبود تنفس و هضم ، به سلامت جسمی و کیفیت زندگی کاربران نیز کمک می‌کند.

برای اطمینان از تحرک مؤثر ، کاربران  به ویلچری نیاز دارند که متناسب با نیازهای خاص و شرایط فردی و زندگی آنها باشد. با این حال آمار نشان می‌دهد که حدود 10 درصد از جمعیت جهان ، یعنی حدود 650 میلیون نفر، دارای معلولیت هستند و از این تعداد، حدود 10 درصد به ویلچر نیاز دارند. بنابراین تخمین زده می‌شود که حدود 1٪ از کل جمعیت، یا 10٪ از افراد دارای معلولیت، به ویلچر نیاز دارند، یعنی حدود 65 میلیون نفر در سراسر جهان معلولیتی دارند یا بیماری دارند که به ویلچر نیاز دارند.

علاوه بر این، تخمین زده شد که در سال 2003 (1382) ، 20 میلیون نفر از کسانی که برای جابجایی به ویلچر نیاز داشتند، ویلچر نداشتند و یا به آن دسترسی نداشتند. نشانه‌هایی وجود دارد که تنها تعداد کمی از افراد نیازمند به صندلی چرخدار به آنها دسترسی دارند و از این تعداد بسیار اندک به دستگاه مناسب دسترسی دارند.

صندلی چرخدار مناسب

ویلچر زمانی مناسب است که نیازها و شرایط محیطی فرد را برآورده کند و وضعیتی را فراهم کند که متناسب، پشتیبان و نیاز وضعیت کاربر ، ایمن ، با دوام و بر اساس اصول بیومکانیکی صحیح و همینطور قابل دسترس و از لحاظ هزینه مقرون به صرفه باشد. یک ویلچر مناسب می‌تواند به گشودن دنیای جدیدی برای کاربر از طریق توانایی مشارکت در تمام فعالیت‌های اجتماعی، و ورزش و تفریح ، که همگی منجر به استقلال ، سلامت بهتر و بهبود کیفیت زندگی می‌شوند، کمک کند.

نیازهای فیزیکی

بسته به نوع صندلی چرخ دار، توانایی تنظیم یا سفارشی کردن ویلچر برای رفع نیازهای فیزیکی کاربر متفاوت است . ویلچرها باید حداقل در محدوده کوچکی از اندازه‌ها در دسترس باشند و اجازه برخی تنظیمات اولیه را بدهند. ویلچرهای طراحی شده برای مصارف موقت (مثلاً برای استفاده در بیمارستان برای جابجایی بیماران از یک بخش به بخش دیگر) به گونه‌ای طراحی نشده‌اند که یک تناسب نزدیک ، حمایت وضعیتی یا تسکین فشار را در اختیار کاربر قرار دهند، در حالی که برای کاربران طولانی مدت، صندلی چرخدار باید به خوبی تناسب داشته باشد و فشار را کاهش دهد و شخصی سازی شده باشد. طیف وسیعی از عرض و عمق صندلی و امکان تنظیم حداقل زیرپایی و ارتفاع پشتی برای اطمینان از نصب صحیح صندلی چرخدار مهم است.

سایر تنظیمات و گزینه‌های رایج عبارتند از انواع بالشتک، تکیه‌گاه‌های وضعیتی و چرخ های قابل تنظیم. صندلی‌های چرخدار بسیار قابل تنظیم یا تغییر تکی برای کاربران طولانی‌مدت با نیازهای وضعیتی خاص طراحی شده‌اند. چنین ویلچرهایی اغلب دارای اجزای اضافی برای کمک به حمایت از کاربر هستند.

نوع استفاده تعیین شده

طرح‌های صندلی چرخدار متفاوت است تا کاربران بتوانند به طور ایمن و مؤثر از ویلچر خود در محیطی که در آن زندگی و کار می‌کنند استفاده کنند. ویلچری که عمدتاً در محیط‌های ناهموار در فضای باز استفاده می‌شود، باید محکم، پایدارتر و راحت‌تر روی زمین ناهموار حرکت کند. یک ویلچر سه چرخ که برای استفاده در فضای باز مناسب است. در مقایسه، ویلچری که در داخل خانه بر روی سطوح صاف استفاده می‌شود، باید به راحتی در فضاهای داخلی کوچک مانور دهد.

بسیاری از کاربران در طیف وسیعی از تنظیمات زندگی و کار می کنند ، و بنابراین یک صندلی چرخدار مقاوم با فاصله بین دو محور نسبتاً کوتاه اما چرخ‌های بزرگ اغلب برای زندگی نیاز و ضروری است. این ویلچر هم در داخل و هم در فضای باز قابل استفاده است. کاربران باید بتوانند به راحتی از ویلچر سوار و از آن خارج شوند، آن را به نحو احسن به حرکت درآورند و آن را تعمیر کنند. کاربران ممکن است نیاز داشته باشند ویلچر خود را به عنوان مثال در اتوبوس یا ماشین حمل کنند. طرح‌های مختلف صندلی چرخ دار باعث می‌شود تا صندلی‌های چرخدار به روش‌های مختلف فشرده‌تر شوند. برخی از آنها به صورت متقاطع تا شونده هستند، در حالی که برخی دیگر دارای چرخ‌های آزاد شونده هستند و تکیه‌گاه به جلو جمع می‌شود.

منبع:
https://www.physio-pedia.com/Role_of_the_Wheelchair